جماعت چینی، موجودات نفرت انگیزی هستند که نوعا بی ادب و در یک کلام آدمهای بی فرهنگی هستند.
عصرها که به سمت خانه می آیم، آنقدر در اتوبوس سر و صدا می کنند که حال آدم بد می شود. با صدای بلند هوار به راه می اندازند و مقید به هیچ آدابی نیستند.
همیشه هم در گروه خودشان هستند و با هیچ کس دیگری حرف مشترک ندارند. اصلا من مانده ام که اینها با این حرارت و انرژی به هم چه می گویند؟!
زبانشان هم که مجموعه ای است از اصوات گوش آزار.
آمریکایی ها چند سال دیگر که این موجودات نفرت انگیز کل مملکت شان را تصاحب کردند، خواهند فهمید که با بد موجوداتی بنای دوستی گذاشته اند. این موجودات مانند کارگر سرخانه ای هستند که با زاد و ولد خود، صاحب خانه را در موقعیت ضعف قرار داده و او را به تدریج تبدیل به کارگر کرده و جاها عوض می شود.
تصور کنید روزی را که آقا بالا سر دنیا، میلیاردها چینی بد بو و بی فرهنگ باشند.
(من کاری به فرهنگ 5000 ساله مکتوب چینی ندارم، در نظر من، آن نوشته ها هم خروارها مزخرف بد بو و چرند است!)
ای کاش پای این جماعت میلیاردی به بقیه دنیا باز نمی شد و همان پشت مرزها مملکت خودشان می مانند و کرم و کلم و پیاز می خوردند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر