روزهای پیش از انتخابات ریاست جمهوری است، و چقدر دردناک است دیدن و شنیدن مناظره ها.
تشطط آرا بیداد میکند و هر کدام از نامزدها برای خود داستانی می بافد.
هر کدام میگوید که برنامه هایی اجرایی برای حل مشکلات دارد. بسم الله. برنامه ها چیستند و کجا هستند؟ چه کسانی آنها را نوشته اند؟ و در کدام نهاد بررسی شده اند؟
هر کدام دم از تقویت پول ملی می زند و ریشه کن کردن فساد و فقر و ...
شما آقایان تا امروز کجا بوده اید که کار اینطور گره خورده است؟ تصدق سرتان، سالهاست منتظر قدوم شما هستیم. کجایید؟ ای کاش زودتر کشف تان می کردیم تا مشکلات کمتر می بود.
یکی از یارانه 450 هزار تومانی می گوید و اینکه مردم نگران منابع نباشند، دیگری از ریشه کن کردن فساد می گوید و آن یکی از پشیمان کردن امریکا و ... و این قصه ادامه دارد.
انتقادها هم همگی رو به دولت است و روحانی. انتقاد دیگری اساسا وجود ندارد. البته نمیتواند هم وجود داشته باشد، مگر آدمهای دست چین شده شورای نگهبان می توانند به امری فرای دولت روحانی انتقاد کنند؟ قبلا هم این بازی را دیده بودیم و البته نتیجه این بازی هم برایمان از روز روشن تر است.
بیشرف تر و بیا حیا تر از این جماعت قابل تصور نیست.
خامنه ای و باند او تا کشور را متلاشی نکنند، دست از این بازی کثیف بر نخواهند داشت. ایشان فرمودند که اتفاق حسنی دیگر رخ نخواهد داد. اگر اتفاقی قرار است رخ دهد، اتفاق حسینی است.
