در خشت و گل عنصری هست که در وصف نگنجد. خشت و گل و کاشی لاجوردی و خط کوفی بهترین ترکیب دنیا هستند.
اینجا طهران است. همان تهران درهم و برهمی که در آن نمی شود نفس کشید. این اثر ظریف را کدام دست پینه بسته ساخته؟ در دلش چه سرَ عشقی بوده؟ چه چشم هایی آن را دیده اند؟ کدامشان با آن هم نفس شده اند؟ نسل ما شاید آخرین بیننده این دیوارها باشد.
