داشتم به مرضیه برومند و ساخته های او فکر می کردم.
اغلب ساخته های او هم مفرح است و هم آموزنده. به دور از هیاهو و شعار.
اما بر خلاف کارهای او، برنامه های صدا و سیمای جمهوری اسلامی، امروز پر شده است از فیلمها و سریالهای وطنی که پر از فریاد و شلوغی و بددهنی و ... هستند.
یکی دو بار ناخواسته قسمت هایی از سریالی را دیدم که حتی نمی دانم نامش چه بود (می دانم که در نامش کلمه "رویا" وجود داشت، با بازی دانیال حکیمی)، با دیدن این برنامه در کمتر از پنج دقیقه آنقدر فریاد و جیغ و هوار و ... شنیدم که تا روزها تمام اعصابم ناراحت و پریشان بود. نمی دانم چرا این گونه محصولات ساخته می شود. شاید بگویید که " از کوزه همان برون تراود که در اوست" ، اما من حرف دیگری دارم.
مگر نه این که رسانه ها مسئول تربیت افراد جامعه هستند؟
پس چرا به این رسالت خود عمل نمی کنند؟
رفتار پسران و دختران و مردان و زنان این شهر نفرین شده را ببینید. اغلب در حال پرخاشگری هستند. ریشه این رفتار کجاست؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر