عکس زیر بهانه این نوشته است،
واقعا شرم آور است.
تصور کنید که در یک شهری در امریکا یا استرالیا یا هر خراب شده ای همین جمله را نوشته بودند، فقط بجای اتباع "افغان" نوشته بودند "اتباع ایران". آن وقت باید می نشستیم و ضجه موره های مردم فرهنگ دوست مان را می دیدیم و آه های حسرت در باب رعایت حقوق بشر و برابری و تساوی انسانها و برنامه های رادیو و تلویزیون و ...
ما مردم بدی هستیم،
ما نژادپرستیم،
ما بی سوادیم،
ما مغرور نداشته هایمان هستیم،
ما متوهّم هستیم،
ما از خودراضی هستیم،
ما آدمها را تحقیر می کنیم، آن کسی که فقیر است را می رانیم، و در برابر آدمهای قوی تر از خودمان حقیریم،
ای کاش اهالی شهیدپرور فیروزآباد و همه خراب شده های دیگر نظرشان را درباره اتباع اروپایی و امریکایی هم می گفتند تا ببینیم که آیا به بودن آنها افتخار می کنند یا مانند افغانی های درمانده آنها را می رانند.
تصور کنید حال مادر و پدر آواره شده افغانی را. می گویند خدا جای حق نشسه است، فقط تصور کنید که اگر خدایی باشد، چگونه انتقام دل شکسته مادر و پدر و کودک افغانی را از همه ما خواهد گرفت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر