امیدوارم این گونه نشود

این روزها و در آستانه سخنرانی های سازمان ملل، دولت روحانی و سیاست هایش در حال مومنتوم گیری است.

تندروهای داخلی به همراه "رهبرشان" هم در موقعیت ضعیف تری نسبت به سابق بسر می برند و حتی در میان کلمات رهبر توصیفاتی مانند "نرمش قهرمانانه" به گوش می رسد که همه ما معنی آن را خوب می دانیم.

تندروهای خارجی هم کماکان به دسیسه چینی های خود ادامه می دهند، اما آنها هم فعلا در موضع ضعیف تری نسبت به سابق هستند.

این داستان عینا سال 76 وجود داشت، اما حرکت های محاسبه شده تندروهای داخلی به رهبری رهبر وتندروهای خارجی که در هارمونی عجیبی با تندروهای داخلی بودند، مسیر حوادث را طوری تغییر داد که فضای سال 76 نفعی بلند مدت برای مردم نداشت.

حال باید دید که پیچیدگی ذهنی روحانی و دولتش آنقدر هست که از این حوادث جان سالم بدر ببرند یا نه. 

اگر روال امور شبیه آن سالها باشد، رهبر تندروها، با ضربات مخفی، مدام و موثر مومنتوم دولت را می گیرد، آنگاه آرام آرام از کنج خود بیرون می آید و در نهایت بی شرمی داستان "شاه سلطان حسین" را بازگو می کند: "اگر روزی در میان مسؤلان كشور مسؤلان بی جرئت و ضعیفی همچون شاه سلطان حسین پیدا شوند، حتی اگر در میان مردم نیز شجاعت و آمادگی وجود داشته باشد، كار مملكت و جمهوری اسلامی تمام است چرا كه مسؤلان ترسو و مقهور، ملت های شجاع را نیز به ملت های ضعیف تبدیل می كنند."

در این میان هم کم نیستند کفن پوشان آماده و گوش به فرمان و کم نیستند کسانی که داستانی شبیه آرژانتین و ... را برنامه ریزی و اجرا کنند.
اتفاقا تندروهای بیرونی و خارجی هم در هماهنگی مثال زدنی با دوستان داخلی خودشان، بدون لزوم به تماس مستقیم، اما با سمپاتی های ذهنی بی مانند، آماده ترتیب دادن هر اتفاق و انفجاری هستند تا دولت جدید را زمین گیر کنند و آب رفته با به مسیر دلخواه شان هدایت کنند.

برای عبور از این مرحله بسیار بسیار پیچیده و سخت و تثبیت امور، باید از هر زمانی هوشیارتر بود.