گمان کنم که قبلا هم دراین باره نوشته بودم، پیش از هر داستانی این خبر و جمله درخشان آن را بخوانید:
داستان دردناکی است، آنکه در مقام رهبری جلوس کرده خود را در جایگاه حسین (ع) می بیند و می گوید که این بار اگر قرار است اتفاقی رخ دهد، اتفاق حسینی رخ می دهد، نه صلح حسنی.
پیرو رهبر عالیقدر هم رییس بانک مرکزی هم از شعب ابی طالب سخن می گوید.
و البته این دو هنوز برادری خود را اثبات نکرده، طلب ارث دارند.
محمد و حسین کجا، شما کجا. شما به چه مجوزی کشور را در بحران قرار داده اید؟ خدای محمد بر شما وحی نازل کرده یا جبراییل امین را هم به قدرت جنگ سایبری خودتان به زیر کشیده اید و از او مجوز الاهی دریافت کرده اید؟ کاسه داغتر از آش شده اید و پدر مردم را درآورده اید.
خجالت بکشید و خود را از جایگاهی که رتبطی به شما ندارد کنار بکشید.
داستان دردآوری است این دینی که این همه ظرفیت سوء استفاده را برای این شیادها فراهم می کند. و حقیقتا دوست دارن و معتقدان دین باید فکری به حال دین کنند و استانداردی وضع نمایند که این همه کثافت کاری و دغل بازی در دین صورت نگیرد.
آنگونه از شعب سخن می گوید که اگر ثانیه ای به حرفش اعتماد کنی تا ته خط رفته ای و همه چیز برایت توجیه می شود، کدام شعب؟ اصلا برای چه شعب؟ اصلا توی ناکس که هستی که از شعب سخن بگویی. تو و همراهانت به اختلاس ها توجه کنید، شعب و داستانهایش پیش کش.
دین و تاریخ دین و شخصیت های دین همه بازیچه و مسخره آقایان شده اند، و همه بدتر اینکه گروهی از همین اوباش هستند که واقعا به حرفی که می زنند معتقد هستند و این درد بزرگ تر و عمیق تری است. ابلهی که ایمان دارد به مزخرفی که می گوید، خطرناک است، خطرناک.
...
ما می تونستیم خالق این دنیا باشیم، حیف که راه رو اشتباه گرفتند و در پی جنگ و دعوا هستند.
ظاهرا اینا بدشون نمیاد یه جنگ راه بیافته .بلکم وهم برشون داشته که سید حسنی و شعیب صالح هستن .
پاسخحذف