یکم: خایه مالان عظما و انگلهای سیستم امنیتی. اینها حق همه کار دارند، کسی هم معترض شان نیست و نخواهد بود. دینداری و بی دینی و نحوه پوشش و ... برای این جماعت اصولا معیار نیست. مهم بیعت با بیت است و لاغیر. اینها میتوانند بکشند، بدزدند، شکنجه کنند، اختلاس کنند، زمین خواری کنند، خلاف کنند و ... تا روزی که در معیت بیت هستند، آزاد هستند و اختیار تام دارند.
دوم: کسانی که مخالف و معترض و منتقد علنی شخص و نهاد ولایت فقیه و مجموعه های تحت امر او هستند: خون ایشان مباح است. ایشان را می توان آزار داد، کشت، شکنجه داد، نابود کرد، زندان طولانی مدت فرستاد، و ... بازهم فرقی ندارد که افراد این گروه چه دین و مرامی دارند، میتوانند مومن وحزب اللهی باشند، میتوانند بی دین و ... باشند. دین و آیین مهم نیست. مهم تبعیت از ولایت امر است.
سوم: آنانی که دنبال زندگی خود هستند و به هر دلیلی فکرمی کنند که نه با دسته اول هستند، نه با دسته دوم. اینها هم می توانند هر دین و مرام و اعتقادی داشته باشند، بازهم مهم نیست. دسته اول تا حد امکان حقوق اولیه و بدیهی این جماعت را نقض میکنند. اینها نه آینده ای دارند، نه هوای تنفسی، نه امنیت مالی و اقتصادی و نه هیچ چیز دیگر. اینها مرکب دسته اول هستند و تا امکانش هست شیره وجودشان کشیده خواهد شد. تا روزی که یا بمیرند، یا تبدیل به یکی از دو دسته فوق شوند.
از روز اول انقلاب بهمن 57 روزگار مردم ما همین بوده و تا ولایت وقیح و استبداد هست، وضع همین خواهد بود. والسلام.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر