در موضع شخصی قرار گرفته بودم که ماجرای "آمدن" را از بیرون نگاه می کند. دردناک بود. همه زندگی و داشته هایت را بگذاری و بیایی، دست خالی. بدون کوچکترین دانسته و داشته ای.
تیشه به نسل ما زده شده است. آنها که مانده اند، در آرزوی آمدن هستند. اکثر آنهایی هم که آمده اند، خودشان نمی دانند چه در پیش رو دارند.
شکل دنیا تغییر کرده، مناسبات تولید بهم ریخته، همه این عوامل دست به دست هم داده تا همه ما سرگردان باشیم.
سرگردانی ویژگی نسل ماست. سرگردانی.
این سرگردانی تا کی ادامه خواهد یافت؟
...
فرایندی که منجر به این سردرگمی شد، طولانی است و هزاران عامل در دل خود دارد. اما بخش قابل توجهی از شکل کنونی دنیا با همه دیوانگی هایش نتیجه تعامل عجیب و غریب جمهوری اسلامی با آمریکاست. داستان را از روزی بخوانید که با میل نهان و زد و بندهای نهان تر، رونالد ریگان رییس جمهور آمریکا شد. و یادمان باشد که داستان گروگان گیری 444 روزه چقدر در این فرایند انتخاب موثر بود. و بازهم اگر کمی نگاه کنیم، می بینیم که بت و سمبل نومحافظه کاران کسی نیست جز همان رونالد ریگان خودمانی.
...
داستان از تاثیر پروانه ای هم گذشته، تقابل رودرروی این دو دیوانه ی وحشی، دنیا را به پرتگاه کشانده. دو دیوانه ای که حرمت انسانیت برایشان ذره ای اهمیت ندار.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر