۱۴۰۱ مهر ۱۰, یکشنبه

چرایی

یکم: حضرت شان فرمودند که برای بقای نظلم اسلامی حتی می توان امام زمان را هم فدا کرد. این را ببینید.


دوم: یک نوشته ای بود از مهدی تدینی (اگر اشتباه نکنم) درباره یک حادثه تاریخی جالب. میدانیم که مرحوم آیت الله طالقانی چه روحیه مسالمت جویی داشتند و با چه سعه صدری با موافق و مخالف برخورد می کردند. اولین امام جمعه تهران هم ایشان بودند. یکی از رسوم نمازجمعه هم دردست داشتن سلاح است. ظاهرا وقتی ایشان برای بار اول سلاح در دست میگیرند،  لحن و محتوی سخن شان برخلاف همیشه تند و تیز میشود و کلمات و عباراتی میگویند که مسبوق به سابقه نبوده.


سوم: سالها قبل همکاری داشتم که از رفقای فارغ التحصیل سال بالایی دبیرستان خودمان بود، مهندس شاکری. بلاهایی در زندگی دیده بود و ذات کثیف جماعت حکومتی را در زندان دیده بود. یک نکته بامزه ای می گفت. می گفت اینها که خودشان را در مراسم عزاداری چنین می زنند و خونین و مالین می کنند، ببین اگر قرار باشد دیگری را بزنند چه می کنند.


سه بند فوق را نوشتم که مرتب از خودم نپرسم که چرا اینها جوانان وطن را به خاک و خون کشیده اند.






هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر