مدتی بود که تلاش می کردم مطالب سیاسی کمتر بخوانم و کمتر برای آنها وقت و اعصابم را هدر دهم. اصولا هیچ وقت به قصد "سیاست" ننوشته بودم، همیشه قصد تذکر و تکرار پند تاریخ بود.
حقیقتا کجاست گوش پندشنو و دل عبرت بین؟ مرتضوی که با گوشه ی چشمی روزنامه ها را می بست و آدمها را با جسم سخت به سرای باقی می فرستاد و در کهریزک و ... جولانها می داد، در کمتر از چند سال به این حال و روز افتاد. آنهایی که در سراهای محکم و استوار نشسته اند و در گرداگرد خویش محافظ گماشته اند به چه خیالاتی مشغولند؟
ورق برگشته، بازی روزگار برای آنها دیگر عافیتی ندارد. ریزش بهمن شروع شده، هرقدر هم که تند بدوند، زیر خروارها بدنامی و ذلت مدفون خواهند بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر