آنچه اسراییلی ها با مردمان بیچاره فلسطین میکنند دقیقا رفتار سایکوپتی است، از ضجر دادن آدم ضعیف لذت جونین آمیز می برند. هیچ چیزی این رفتار را توجیه نمی کند.
خندیدن برایم سخت شده است، آنچه از درد و گرفتاری مردمان می بینم جایی برای خنده برایم نمی گذارد، هرچند که می دانم این رفتار صحیح نیست. درد مردم ایران که روز به روز بیشتر میشود، درد مردم گرسنه و بیچاره فلسطین، درد مردم بیچاره امریکا که گیر سیستم شیطانی افتاده اند و ...
اسراییلی ها آنقدر کشته اند که اگر ثانیه ای سرکوب نکنند و نکشند، کشته خواهند شد. آنقدر نفرت آفریده اند که دیگر راهی برایشان قابل تصور نیست. دلیل تمام بی رحمی ها و شقاوت شان تلاش برای زنده ماندن است. تلاشی که آب در هاون کوبیدن است. مگر می توان این خشم و نفرت بی پایان را تا ابد کنترل کرد؟
