بیش از یک ماه از آغاز جنگ دوازده روزه می گذرد. ظاهرا آتش بسی برقرار است، اما در سمت ایران انفجارها و تلفات ادامه دارد. سردرگمی نظام حاکم در ایران در تک تک رفتار آنان نمایان است. حقیقتا مملکت را امام زمان می چرخاند. بوق های تبلیغی نظام همچنان در حال رجز خوانی هستند، انگار نه انگار که تمام فرماندهان رده اول مملکت در چند ساعت اول کشته شدند و برای روزها رهبر نظام پنهان شده بود و هواپیماهای سنگین امریکایی تمام تاسیسات هسته ای را نابود کردند.
هنوزرادیو و تلویزیون مملکت پر از مهملات متوهمانه است. انگار نمی خواهند باور کنند که چه بلایی سرمان آورند. هنوز میگویند که هواپیماهای بی 2 قارقارک هستند و ... و کسی هم نمی پرسد پس چرا آسمان مملکت را تسلیم قارقارک های امریکایی کرده بودید.
نظام سیاسی ما و بازیگران متوهم آن هنوز بعد چند دهه نمی توانند واقعیت پذیرش قطعنامه 598 را بپذیرند و دایم دم از جام زهر می زنند و ... آنها هرگز نخواهند توانست واقعیت این جنگ وحشتناک را درک کنند.
اما خبر جالب در مصاحبه کریستین امانپور با وزیر سابق خارجه امریکا - آنتونی بلینکن - بود. طرف ایرانی در مذاکرات با اروپایی ها، قبل از جنگ اخیر، تن به غنی سازی 1% داده بودند. باور کردنی نیست. یک درصد!!! این یک درصد را می خواهند چه کنند؟ تماما برای اینکه از حرف مفت خوشان کوتاه نیایند و پا روی غرور خود نگذارند. نمی دانم، واقعا نمی دانم چه بگویم.
مملکت در این بیست و اندی سال تماما نابود شد و هست و نیست مردم فدای جاه طلبی ها و منیت های حاکمان شد. افسوس.
