فلان اعرابی یک آیه از رسول شنید، همان را برگرفت و گفت همین برای زندگی من بس است.
===
زندگی مان بالا و پایین می شود. روزهای خوش، ناکهان روزهای ناخوش، درد، گرفتاری، ابرهای سیاه. دعا می کنیم. کسی را می خوانیم. منتظر دیدن دست تغییر دهنده می مانیم. اگر این بار به ما رحم کنی، آدم می شویم، درست می شویم. راه دیگری می رویم.
اما، اگر تغییری رخ دهد و گشایشی شود، باز به همان راه قبلی می رویم. قول و قرار یادمان می رود.
ای انسان ها، سرکشی شما فقط علیه خودتان است. چرا نمی فهمید؟ گیرم که دو روزی با این خوشی دنیا خوش بودید. حق دیگری را پایمال کردید، ملتی دیگر را اسیر کردید، مال بدبختی را خوردید، تا چند ماه؟ چند سال؟ چقدر جا دارید برای انباشتن پول روی هم؟ کار قبلی ها را ندیدید؟ یا فکر می کنید که فقط شما زرنگ هستید و را ه فرار از مرگ را خواهید یافت؟
بلاخره می میرید.
