این را دیروز نوشتم (دهم سپتامبر):
روزهای تلخ در زندگی همه هست، امروز یکی از تلخ ترین روزهایی است که تجربه کرده ام. خبر مرگ حسن عارف چنان برایم سنگین است که با هیچ کلامی نمی توانم آن را بیان کنم. حسن عارف حقیقتا از دانشمندان دوران ما بود و برای من افتخاری است که در کلاس های او حضور داشتم و از او بسیار آموختم. خبر مرگ او مثل خبر مرگ بهمن اسدالله زاده و آرش رحمانی عزیزم، برایم سنگین و دردناک است و قطعا می دانم که همچنان که برای آنها جایگزینی نیافتم، برای او هم جایگزینی نخواهم یافت. همین چهارشنبه پیش بود که دیدمش، با همان شوخی های کلامی بی پایانش. حقیقتا مرگ در چند قدمی ماست؟
روحش شاد.
